Coraz niższe temperatury za oknem to najwyraźniejszy znak zbliżającego się sezonu grzewczego. W długoterminowej prognozie eksperymentalnej zapowiada się co prawda ciepła jesień, a nawet taki sam początek zimy. Nie oznacza to jednak, że sezon grzewczy w mieszkaniu zostanie przesunięty na późniejszy termin. Noce bywają bowiem zimne, a nocne spadki temperatur sprzyjają wychłodzeniu nieruchomości. Co istotne, przewiduje się, że koszty ogrzewania będą niższe niż zeszłoroczne. Tańszy jest zarówno węgiel, jak i pellet. Stabilna jest również sytuacja zaopatrzeniowa w paliwa grzewcze.
Nie ma jednego terminu określającego, kiedy rozpoczyna się sezon grzewczy w mieszkaniu. Teoretycznie trwa on zazwyczaj od połowy października nawet do końca kwietnia. Mieszkańcy bloków o uruchomieniu kaloryferów dowiadują się od zarządcy wspólnotą mieszkaniową. Terminy ustala się na podstawie warunków pogodowych lub aktualnych postulatów mieszkańców. Niektóre wspólnoty i spółdzielnie termin ten wyznaczają z uprzedzeniem.
Czym jest sezon grzewczy?
Według Rozporządzenia Ministra Gospodarki z 15 stycznia 2007 roku sezonem grzewczym nazywa się okres, w którym konieczne staje się ciągłe dostarczanie ciepła do mieszkań celem ogrzewania obiektów. Wskazaniem do tego działania stają się przede wszystkim panujące warunki atmosferyczne. W praktyce sezon grzewczy w mieszkaniu rozpocznie się dopiero wówczas, gdy odpowiednią decyzję o włączeniu kaloryferów podejmie właściciel, zarządca obiektu lub przedstawiciel spółdzielni czy wspólnoty mieszkaniowej.
Gdy rusza sezon grzewczy w mieszkaniu, dostawca ciepła zobowiązuje się do dostarczenia ciepła do nieruchomości zgodnie z zapisami zawartymi w umowie. To tzw. umowa na ciepło zawierana z zarządcą budynku lub wspólnotą mieszkaniową czy spółdzielnią. Dokument ma charakter cywilnoprawny i stanowi umowę sprzedaży. Znajdują się w nim przede wszystkim szczegółowe informacje o ilości ciepła. Zostaje ono zakupione na potrzeby skutecznego ogrzania danego obiektu w sezonie grzewczym. W sytuacji stwierdzenia zaniedbań lub nieodpowiedniego wywiązywania się dostawcy ciepła z umowy odbiorcy mogą liczyć na obniżki cen za okres świadczenia usługi.
Kiedy zaczyna się sezon grzewczy w mieszkaniu? Jakie czynniki decydują o włączeniu centralnego ogrzewania?
Potrzebę włączenia ogrzewania należy zgłosić do przedsiębiorstwa ciepłowniczego. Po dopełnieniu wszelkich formalności dostawa ciepła do lokali mieszkalnych powinna zostać włączona nie później niż po upływie 12 godzin od zgłoszenia. Kiedy w mieszkaniu kaloryfery powinny stać się ciepłe? Przepisy regulują również tę kwestię. Kwalifikacją do uruchomienia ogrzewania stają się już kilkudniowe temperatury zewnętrzne utrzymujące się poniżej 12°C po godzinie 19:00. Temperatura na zewnątrz nie jest jedynym wyznacznikiem. W Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury mowa z kolei o tym, by w pokojach, przedpokoju i kuchni utrzymywać stałą temperaturę powyżej 20°C, a w łazience – nawet 24°C.
Decydując się na kupno lub wynajem nieruchomości, warto skontrolować świadectwo energetyczne mieszkania. Mieszkania energooszczędne okazują się bowiem tańsze w użytkowaniu. Również rachunki za ogrzewanie są w ich przypadku niższe, o czym zazwyczaj dotychczasowi właściciele informują klientów już w ogłoszeniu o sprzedaży mieszkania. Biorąc pod uwagę obowiązujące obecnie stawki najmu mieszkań, oszczędności na rachunkach dla wielu osób okazują się na wagę złota, również dla osób decydujących się na inwestycję w dom na wynajem.
Jak przygotować kaloryfery?
Czy sezon grzewczy w mieszkaniu może rozpocząć się bez uprzedzenia mieszkańców? Nawet posiadając mieszkanie czy dom w stanie deweloperskim, należy odpowiednio przygotować je do nadchodzącego sezonu grzewczego. Dotyczy to przede wszystkim grzejników, które grają główne skrzypce w ogrzewaniu w blokach. Co zrobić, gdy decyzja o rozpoczęciu sezonu grzewczego zapadła, spółdzielnie i wspólnoty poinformowały mieszkańców o grzaniu w pomieszczeniach, a grzejniki pozostają nadal zimne? Kaloryfery należy przede wszystkim odpowietrzyć. Działanie to wykonuje się przez poluzowanie odpowiedniego pokrętła lub zaworu. Powietrze musi całkowicie ulotnić się z wnętrza kaloryfera. Wówczas gdy woda zaczyna z niego kapać, mamy pewność, że został odpowiednio odpowietrzony. Nie zawsze jednak działanie to przynosi rezultat.
Jeżeli mimo przygotowania kaloryfera nadal pozostaje on zimny, problem należy zgłosić zarządcy. Mogło bowiem dojść do ogólnej awarii centralnego ogrzewania, którą usuwa się wyłącznie po konsultacji ze spółdzielnią mieszkaniową. Niektóre grzejniki warto również wyczyścić, zanim zaczną grzać, zwłaszcza w starym budownictwie. Ciepły grzejnik spala kurz, co powoduje nieprzyjemny swąd. Co więcej, pod wpływem wysokich temperatur drobinki kurzu unoszą się w górę i docierają do dróg oddechowych człowieka. Mogą zatem przyczyniać się do powstawania infekcji, a nawet alergii wziewnych.
Niektórzy właściciele przed rozpoczęciem sezonu grzewczego decydują się nawet na przemeblowanie pokoju w celu zapewnienia optymalnego odpływu ciepła z kaloryferów.
Ile trwa sezon grzewczy w blokach?
Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, ile trwa sezon grzewczy w mieszkaniu. Firmy dostarczające ciepło do budynków mieszkalnych zwykle świadczą swoje usługi od września do 31 maja. Nie ma to jednak przełożenia na ciepłe kaloryfery i okres grzania w blokach mieszkalnych. O tych kwestiach decydują bowiem indywidualne zarządzenia administracji poszczególnych budynków. Zarówno o tym, kiedy rozpocznie się sezon grzewczy w mieszkaniu, jak i kiedy się on zakończy, decyduje w głównej mierze zarządca lub przedstawiciel spółdzielni. Jak mówią przepisy, sezon grzewczy to okres, podczas którego temperatura wewnątrz mieszkania nie powinna spaść poniżej 20 stopni. Istotnym czynnikiem wpływającym na konieczność wyłączenia kaloryferów jest zatem odpowiednia temperatura utrzymująca się zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz nieruchomości.
Gdy wysokie temperatury zewnętrzne utrzymują się wiosną, spółdzielnie mieszkaniowe decydują się na zakończenie sezonu grzewczego. Grzejniki w mieszkaniach stają się zimne zazwyczaj na przełomie marca i kwietnia. Wówczas temperatura zewnętrzna coraz częściej sięga okolic 20 stopni Celsjusza, co sprzyja utrzymaniu optymalnej minimalnej temperatury również w mieszkaniu. Jeżeli zaś niskie temperatury pojawiają się na zewnątrz ponownie, ogrzewanie może zostać znów włączone.
Ogrzewanie w wynajmowanym mieszkaniu
Bezpieczny wynajem mieszkania to taki, w którym jako najemcy informowani jesteśmy o wszystkich koniecznych do poniesienia kosztach użytkowania wynajmowanego mieszkania. To na wynajmującym ciąży obowiązek zapewnienia ciepła lokatorom. Problem z odpowiednią temperaturą w mieszkaniu może wynikać m.in. z nieszczelności okien lub niesprawnej instalacji. Ustawa o ochronie praw lokatorów mówi jasno, że wynajmujący ma obowiązek zapewnić lokatorom sprawne działanie wszelkich instalacji. Jeżeli zatem w wynajmowanym mieszkaniu w czasie chłodniejszych miesięcy temperatura obniża się, mamy do czynienia z wadą przedmiotu najmu.
Jeżeli działanie ogrzewania jest na tyle słabe, że uznaje się je za bezużyteczne, najemca ma prawo żądać zwolnienia z regulowania opłat. Temperatura w mieszkaniu może być na tyle niska, że uniemożliwia najemcom normalne funkcjonowanie. Wówczas mają oni prawo do rozwiązania umowy najmu bez zachowania okresu wypowiedzenia. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości warto posłużyć się wartością szczytowej mocy cieplnej. Ustalono ją na podstawie treści Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 roku. Jego zapis reguluje warunki techniczne, którym powinny odpowiadać nieruchomości. W polskich warunkach wartość tę określono na +20°C.
